Dit is de web site van het Leidse voedselbos 'Hof van Matilo'.
Ons voedselbos is gelegen in het Park van Matilo, genoemd naar de Romeinse legerbasis die zich hier rond het begin van de jaartelling bevond.
Het park herbergt meerdere groene initiatieven zoals een volkstuinencomplex, een historische kruidentuin en een wijngaard waar de onvertroffen Chateau Matilo wordt gemaakt.
Het is gelegen aan de Oostkant van Leiden tussen de Rivierenbuurt en de woonwijk Roomburg, en bevindt zich achter Huis van de Buurt Matilo.
De appel- en perenboomgaard vormt de basis van ons Voedselbos.
We hebben vanaf 2022 vele fruitstruiken en verschillende eetbare kruidachtige planten en aangeplant, en we zijn momenteel de derde deeltuin aan het bewerken en inrichten.
Al doende leren we hoe we hoe we op biologische wijze het voedsel(park)bos kunnen onderhouden en hoe we de planten natuurvriendelijk kunnen ondersteunen in het vinden van een onderlinge balans.
We staan er altijd voor open om geïnteresseerden rond te leiden, en samen met volwassenen of kinderen een activiteit te organiseren.
In onze gezellige groep is altijd ruimte voor nieuw bloed, en eigen ideeën worden gestimuleerd en waar nodig wordt ondersteund bij de uitvoering.
Elke zaterdag tussen 10.00 en 12.00u kun je meehelpen, en genieten van de koffie of thee.
Startjaar - 2022
Oud-huisarts Walter Schrader organiseerde op 24 februari '22 een inspraakavond in buurthuis Matilo om zijn plan voor een voedselbos te presenteren, samen met Bert Stemerdink, een enthousiaste student aan de Ontwerpacademie. Deze presenteerde het ontwerp dat hij als stageopdracht voor deze opleiding had gemaakt.
De avond mondde uit in een inventarisatie van mogelijk geïnteresseerde vrijwilligers, waarvan een aantal de zaterdag daarop gewapend met zagen en ladders, als 'opstart-activiteit' de verwaarloosde appel- en perenbomen gingen snoeien.
Een trouwe en enthousiaste groep vrijwilligers, zo'n 15 man, bleek week na week present en ging welgemoed aan het werk, onder het genot van koffie en thee.
Ieder bleek zijn eigen passie of kennis mee te nemen; zo was de één goed in constructie en de ander was goed thuis in milieuvriendelijke tuiniertechnieken.
De markeringspaaltjes die door de gemeente werden geleverd, zetten het eerste terrein van het voedselbos af. Hierbinnen werd met houtsnippers het padenplan uitgezet en een biodiverse haag van besdragende struiken aangeplant.
We zetten verder in dat voorjaar kornoelje, een kersenboom en Yaccun- en aardperen in de grond, en plantten wijnplanten in een stellage van wilgentakken.
In de boomspiegels werden in de eerste groenlaag eetbare kruiden geplant, zoals hondsdraf en daslook.
Met vallen en opstaan maakten we voortgang in het 'ontginnen' van het terrein.
De strijd tegen het gras en het riet, maar ook tegen de overvloedige honden-poep bleek taai.
De houtsnipperpaden bleken in de loop van de zomer weer overwoekerd te worden door het gras; inzichten over de gewenste manier van tuinieren bleken nog weleens te verschillen. Wel of niet uittrekken, en hoe intensief begieten we de planten in droge periodes: Dit leverde interessante discussies op.
Het jaar werd afgesloten met een een gezamenlijke proefochtend in het buurthuis, compleet met een presentatie van ons eerste jaar Voedselbos. Hier kregen we een concept-plan gepresenteerd van het ontwerp van het aangrenzende stuk tuin, 'Fase 2' van het voedselbos, wederom van twee stagiaires van de Ontwerpacademie: Intse Hamstra en Nathalie Langstraat. Centraal hierin stonden de pergola in een (halve) cirkelvorm, waarbinnen een zitplek en kweekbakken.